هایکوهای بامدادی
سیاه ، لاجوردی
آبی ِ کمرنگ؛
بامداد می آید
ژاله می چکد
از شکوفه ی نو؛
سحرگاهان بهار
نور ِ کمرنگِ خورشید؛
پایان شب.
مهدی شادکار
بامداد پنج نوروز نودوسه
عظیمیه کرج
اشتراک در:
پستها (Atom)
Popular posts
-
باد و بوران ناگهانی؛ و پرنده ی کنار آب، سفید می شود. یوسا بوُسون (1716-1783) نمی دانم شاعران ایرانی در طول هزار سال، چه پد... -
سیاه ، لاجوردی آبی ِ کمرنگ؛ بامداد می آید ژاله می چکد از شکوفه ی نو؛ سحرگاهان بهار نور ِ کمرنگِ خورشید؛ پایان شب. مهدی شادکار بامداد پنج...
-
دریا و ستاره ها ساکت تر از همیشه شب پیش از زلزله سونامی آمد و رفت اشک چشمهایت اما آوار تر است - ویران ترم کرد هنوز بوی چای می ده... -
Viens, le palais de l'espoir est étrangement fragile. —Hafez Joyeux printemps, et joyeux Norouz, le nouvel an Perse. Photo crédit: ... -
انار آسایشگاه سالمندان ، صبح: ( یک تخت گوشه ی اتاق ، و پیرزنی فرتوت ، تاق باز روی آن ، که به سختی نفس می کشد. و پسری شش هفت ساله با یک اسبا...
-
نقل و نبات می ریزد اسفند در قدمگاه بهار ؛ برف ناگاه شب عید * پر حرفی می کند اسفند؛ انگار نه انگار بهار پشت در ا...
-
پایان برگ ریزان؛ و اینک برف ریزان. مهدی شادکار یک دی ۱۳۹۲ پاریس عکس : مهدی شادکار / جهانشهر کرج / زمستان ۱۳۸۶ -
در خانه ى ننه سرما را كوفت : - " براى مذاكره آمده ام " - " بر سر آزادى شكوفه هاى درختان " اسفند ، اين را گفت و...
-
نفس راحتی می کشم ؛ از راه رسیده است اسفند م.ش. دوم اسفند هزاروسیصدونود خورشیدی / پاریس عکس : مهدی شادکار / قهوه خانه ی باغ صاحبقر...
